در سال ۱۹۰۶، دکتر الویس آلزایمر، پزشک آلمانی برای اولین بار “یک بیماری عجیب” کاهش حافظه و تغییرات میکروسکوپی مغز را توصیف کرد، بیماری که اکنون آن را با نام آلزایمر می شناسیم. آلزایمر نوعی زوال عقل است که بر حافظه، تفکر و رفتار تأثیر می گذارد. علائم در نهایت به حدی شدید می شوند که در کارهای روزمره تداخل ایجاد می کنند.
آلزایمر شایع ترین علت زوال عقل است، اصطلاحی کلی برای از دست دادن حافظه و سایر توانایی های شناختی. بیماری آلزایمر ۶۰-۸۰٪ موارد زوال عقل را تشکیل می دهد. امروزه آلزایمر پیشتاز تحقیقات زیست پزشکی است. محققان در تلاشند تا آنجا که ممکن است بسیاری از جنبه های بیماری آلزایمر و زوال عقل را کشف کنند.
بیشترین عامل خطر شناخته شده افزایش سن است و اکثر افراد مبتلا ۶۵ سال و بالاتر هستند. اما آلزایمر فقط بیماری پیری نیست. تقریباً ۲۰۰۰۰۰ آمریکایی زیر ۶۵ سال مبتلا به آلزایمر هستند (که به آن آلزایمر زودرس نیز گفته می شود).
این بیماری پیشرونده با گذشت زمان بدتر می شود. در مراحل اولیه، کاهش حافظه خفیف است، اما در مراحل پیشرفته، افراد توانایی ادامه مکالمه و برقراری ارتباط را از دست می دهند. به طور متوسط، یک فرد مبتلا، چهار تا هشت سال پس از تشخیص زندگی می کند، اما بسته به عوامل دیگر می تواند تا ۲۰ سال نیز زندگی کند. آلزایمر ششمین علت اصلی مرگ و میر در ایالات متحده است.
در حال حاضر هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد، اما درمان علائم در دسترس است. اگرچه درمان های فعلی نمی توانند جلوی پیشرفت آن را بگیرند، اما می توانند به طور موقت مانع بدتر شدن علائم شوند و کیفیت زندگی افراد مبتلا و مراقبان آنها را بهبود بخشند. امروزه تلاش جهانی برای یافتن راه های بهتر برای درمان بیماری، به تأخیر انداختن بروز آن و جلوگیری از پیشرفت آن در حال انجام است.
علائم آلزایمر
درست مثل بقیه اعضاء بدن، مغز نیز با افزایش سن تغییر می کند. بیشتر ما سرانجام متوجه برخی از کندی های تفکر و مشکل در یادآوری می شویم. با این حال، از دست دادن جدی حافظه، گیجی و سایر تغییرات عمده در نحوه کار ذهن ما، ممکن است نشانه از بین رفتن سلول های مغزی باشد.
شایعترین علامت اولیه آلزایمر، دشواری در یادآوری اطلاعات تازه آموخته شده است زیرا تغییرات به طور معمول در بخشی از مغز شروع می شود که بر یادگیری تأثیر می گذارد. پیشرفت آلزایمر منجر به بروز علائمی از جمله بی نظمی، تغییر در خلق و خو و رفتار، سردرگمی درباره وقایع، زمان و مکان؛ سوءظن بی اساس در مورد خانواده، دوستان و مراقبان حرفه ای و مشکلات گفتاری، بلع و راه رفتن در فرد می شود.
تشخیص مشکل در افرادی که دچار از دست دادن حافظه یا سایر علائم احتمالی آلزایمر هستند ممکن است دشوار باشد. هر کسی که علائم شبه زوال عقل را تجربه می کند بهتر است به پزشک مراجعه کند تا علت آن مشخص شود.
آلزایمر و مغز
تغییرات میکروسکوپی در مغز مدت ها قبل از اولین علائم از دست دادن حافظه آغاز می شود. مغز ۱۰۰ میلیارد سلول عصبی (نورون) دارد. سلول های عصبی با هم شبکه های ارتباطی را تشکیل می دهند. هر شبکه عصبی مسئولیت ویژه ای دارد. بعنوان مثال برخی در فکر کردن، یادگیری و به خاطر سپردن نقش دارند و برخی دیگر در دیدن، شنیدن یا بوییدن به ما کمک می کنند.
سلول های مغز برای انجام کار خود مانند کارخانه های کوچک کار می کنند. سلول ها اطلاعات را پردازش و ذخیره می کنند و با سلول های دیگر ارتباط برقرار می کنند. عملکرد هماهنگ کارخانه به مقادیر زیادی سوخت و اکسیژن نیاز دارد.
دانشمندان معتقدند بیماری آلزایمر از عملکرد خوب بخش های مختلف کارخانه سلول جلوگیری می کند. آنها مطمئن نیستند که مشکل از کجا شروع می شود. اما درست مانند یک کارخانه واقعی، تهیه نسخه پشتیبان و خرابی در یک سیستم باعث ایجاد مشکل در مناطق دیگر می شود. با گسترش آسیب، سلول ها توانایی انجام وظایف خود را از دست می دهند و در نهایت می میرند، و باعث تغییرات غیرقابل برگشت در مغز می شوند.
نقش پلاک و گره
دو ساختار غیرطبیعی به نام پلاک و پیچ و خم، مظنون اصلی آسیب و از بین بردن سلول های عصبی هستند.
پلاک ها، رسوباتی از یک قطعه پروتئین به نام بتا آمیلوئید (BAY-tuh AM-uh) هستند که در فضاهای بین سلول های عصبی جمع می شوند و گره ها الیاف پیچ خورده پروتئین دیگری به نام تاو هستند که در داخل سلول ها جمع می شوند.
تخریب و مرگ سلول های عصبی است که باعث نارسایی حافظه، تغییر شخصیت، مشکلات در انجام فعالیت های روزمره و سایر علائم بیماری آلزایمر می شود.
تاثیر یوگا بر این بیماری چیست؟
تناسب اندام و پایبندی به یک تمرین ورزشی مانند دویدن برای مغز و سلامت کلی شما مفید است. اما تحقیقات جدید یوگا را به عنوان گزینه دیگری برای کسانی که می خواهند از مغز خود در برابر آلزایمر محافظت کنند، نشان می دهد.
یوگا فعالیتی است كه مراقبان و بیماران می توانند با هم انجام دهند. یوگا و مدیتیشن ممکن است برای آلزایمر و سایر اشکال زوال عقل بسیار کارآمد باشد زیرا تعالیم و تکنیک های یوگا، شامل پرانایاما، آسانا و اشکال مختلف تمرکز قسمت های مختلف مغز را درگیر می کند. هر یک از این وجوه می تواند به مغز کمک کند تا از طریق تحریک سیستم عصبی، اتصالات جدیدی ایجاد کند.
مغز یک عضو قابل انعطاف است که با تجربیات جدید، دائماً مسیرهای جدیدی ایجاد می کند. نحوه استفاده از مغز، بازیابی و سیم کشی مجدد مغز را تعیین می کند. به همین ترتیب، منطقی است که مغز را از راه های مناسب به چالش بکشیم، حتی اگر در اثر افت شناختی آسیب ببینیم. در حقیقت هنگامی که مغز در معرض افت شناختی قرار می گیرد، به توجه و فرصت های ویژه ای برای ورزش نیاز دارد.
یک دانش آموز برای تمرین یوگا نیازی به دانستن یا یادآوری چیزی ندارد. یوگا در مورد آنچه در لحظه اتفاق می افتد، است و اگر معلم بداند چگونه با یک فرد مبتلا به آلزایمر ارتباط برقرار کند، این تجربه از بسیاری جهات می تواند موفقیت آمیز و مفید باشد. یوگا برای بیماران مبتلا به آلزایمر می تواند آزادی را در هر لحظه بدون فشار برای یادآوری یا تحقق انتظارات دیگران فراهم کند.
فواید ذهن آگاهی و یوگا برای بیماران آلزایمر و زوال عقل
یوگا برای سالمندان مبتلا به زوال عقل و آلزایمر از سه بعد کمک کننده است:
- ورزش برای بدن
- ورزش برای ذهن
- ابزاری برای کاهش استرس
طیف گسترده ای از مزایای سلامتی می تواند با یوگا تامین شود که در ادامه به برخی از آنها اشاره می کنیم:
- آرامش و مدیریت استرس برای مقابله با اضطراب، گیجی و غرق شدن
- فرصت هایی برای بیان غیر زبانی توسط بدن
- درک از طریق حواس
- حضور در لحظه
- آگاهی از بدن، که باعث ایجاد اعتماد به نفس، آرامش و تعادل می شود
- انعطاف پذیری و بهبود دامنه حرکت
- استقامت و ایجاد قدرت که می تواند تعادل و تحرک را تا حد زیادی بهبود بخشد
- خلق و خوی متعادل
- فرصت اجتماعی شدن
برخی از این مزایا را می توان تقریباً بلافاصله احساس کرد در حالی که دستیابی به برخی دیگر طولانی تر است. در هر صورت، بهتر است یک سالمند به طور منظم به تمرینات یوگا خود ادامه دهد تا مزایای آن را در طولانی مدت حفظ کند.
از کلاس یوگا برای سالمندان مبتلا به آلزایمر و زوال عقل چه انتظاراتی داریم
تاثیر یوگا به طور مكرر با مطالعات متعدد برای تسكین و كاهش استرس ثابت شده است. استرس با ایجاد التهاب در بدن و سیستم عصبی مرکزی، بی نظمی هورمون، تحریک بیش از حد سیستم عصبی سمپاتیک، کیفیت زندگی انسان را تهدید می کند. یوگا می تواند استرس و عوامل التهابی را در افراد مبتلا به آلزایمر و مراقبان آنها کاهش دهد و به فرد کمک می کند تا با واکنش استرس بدن به طور موثرتری کنار بیاید.
در بزرگسالان با اختلال شناختی خفیف که تمرین ذهن آگاهی و مراقبه داشتند، آتروفی کمتری در هیپوکامپ نشان داده شده است. این مطالعه حاکی از آن است که یوگا قشر جلوی پیشانی، قشر سینگولیت و شبکه حالت پیش فرض را نیز بزرگتر نگه می دارد. با افزایش سن، هیپوکامپ و آمیگدالا تمایل به جمع شدن دارند. اگر یوگا آن مناطق را بزرگتر نگه دارد، می تواند نقص شناختی را کاهش دهد.
علاوه بر این، مراقبانی که یوگا تمرین می کنند، استرس کمتری دارند، و موقعیت بهتری جهت مراقبت بهینه از کسانی که دوستشان دارند را تجربه می کنند.
سخن آخر
حتی وقتی بیماری آلزایمر تقریباً همه چیز را ناآشنا می کند، کیفیت مثبت زندگی هنوز در دسترس است. سازگاری و انعطاف پذیری درکنار شرایط موجود و چالش ها لازمه حرکت رو به جلوست. خوشبختانه، یوگا یک تمرین عالی در انعطاف پذیری برای بدن، ذهن و روح است. در حالی که آلزایمر بیماری قطع ارتباط است، یوگا یک علم و عمل ارتباط است.
یوگا یک تمرین شخصی است. در بیشتر موارد، معلمان به هر دانش آموز کمک می کنند تا بیان خاص خود را از حالت و هر گونه تغییر یا سازگاری که برای احساس راحتی لازم دارد، پیدا کند.
فعال شدن تنها بخشی از سفر شگفت انگیز یوگا برای بزرگسالان پیر است. مبتلایان به آلزایمر و زوال عقل می توانند از این فرصت ها برای تعامل و حضور در یک گروه اجتماعی با چالش های مشابه در زندگی روزمره برخوردار شوند.
آوردن یوگا و مراقبه برای این جمعیت یک هدیه بسیار ضروری و ارزشمند است که می تواند نه تنها تسکین استرس، بهبود حافظه، کاهش افت شناختی، کاهش افسردگی و تحریک بیش از حد آرام، بلکه پیام قدرتمندانه دلسوزی و عزت نفس ارزشمند را نیز ارائه دهد.
گردآوری و ترجمه: گروه مترجمین پیام مهر
منابع:
beingpatient.com
themindedinstitute.com
blog.ioaging.org
alz.org
